Yalnızız
Yalnızız’ı 2014 yılında Eskişehir Kitap Fuarı’nda Ötüken Yayınları standı sorumlusu ağabeyin tavsiyesi ile almıştım. Çok güzel, psikolojik bir tahlil eseri demişti. Gerçi psikolojik tahlil deyince korkmuştum ama abiye gıyâbinde teşekkürlerimi bildiriyorum şu anda. İyi ki okumuşum. Gerçekten çok güzel bir eser imiş. Eser o kadar güzel ve akıcı ki 436 sayfayı 161+275 olmak üzere 2 günde bitirmişim.
Samimler, Selvinler, Meraller, Besim ve Ferhatlar, Mefharetler. Hepsi bambaşka karakterler ama herkesi temsil eden karakterler. Mesela Mefharet’i kendime yakın buldum. Aaa aynı ben dediğim çok yer oldu. Ama neden olduğunu söylemeyeceğim; okuyanlar bilir.
Eserde Batı/Fransa sevgisi ön planda... Batı’nın karmaşık hayatı... Yoğun melankoli, ileri derecede dram ve tabii ki yalnızlık içeren bir eser. İnsanların etrafında insanlar çok da bu onları yalnızlıktan kurtarmamış.
Eserin baş kahramanı Samim, “Simeranya" adıyla ütopik bir dünya hayal ediyor ve kitabını yazıyor. En ahlâklı olması beklenen Samim; çocuğu yaşındaki Meral -ki çocuğu bile olabilir. Zira Meral’in annesi, Meral’in doğumu öncesi Samim’in metresi- ile sevgili. Samim ise karışık bir tip. Çok zeki zira her şeyi bir bakışta, bir durgunlukta bile anlayabiliyor. Meral’de yalan bol ama ne yalan söylese inandıramıyor Samim’i... Meral’i çözmüş anlaşılan.
Kitapta geçen şu iki söz ise beni vurdu:
“Kalbin tüm meseleleri yalnız kalbde hâlledilir”
Yalnızım, evet, herkes yalnızdır, yalnızız”
Yalnızız 
Peyami Safa
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.