Sezgin Kaymaz'ı seviyorum, her incelememde de bu konuya değiniyorum: Çok geç fark etmişim, elimde daha 9 tane kitabı var ve hem bir an önce okumak istiyorum hem de çok hızlı tüketmemek için hemen okumaya elim gitmiyor. Aslında aralıklı okumanızda da fayda var çünkü hem çok etkili yazıyor; okuyan zor hazmediyor, hem de duygu yoğunluğu o kadar yüksek ki; o yüksek duygu yoğunluğundan çıkıp tekrar bir Sezgin Kaymaz okumak kalbi ve beyni allak bullak ediyor.
Lucky kitabımıza gelirsek: Beni aşırı derecede etkileyen bir kitap oldu. Yine Sezgin Kaymaz'ın her kitabında olduğu gibi; çok farklı karakterlerin hikayeleri var, kitabın sonunda da sürprizli bir şekilde bu karakterlerin bir araya geldiğini şaşırarak okuyorsunuz.
Saatlerce bu kitap hakkında konuşup, inceleme yapabilirim aslında ama burada okumayan kişileri de göz önüne alıp pek yorum yazmak istemiyorum çünkü okurken şaşırmalarını, ağlamalarını, kahkaha atmalarını istiyorum. Çok şaşırdım, çok hüzünlendim, çok güldüm ve ağladım. Bir sayfayı çevirip gülüyorsunuz diğer bir sayfada boğazınıza bir yumru oturuyor, iki üç satır sonra şaşırıp kalıyorsunuz.. Bu denli etkili ve kapsamlı yazan bir yazar daha görmedim.
Sonuç olarak lafı çok uzatmadan; yine şive dolu, yine bol küfürlü, yine köpeklerle ilgili ve yine insanlığımızı sorgulatan ve bize boyumuzdan büyük dersler veren bir kitap. Kitabın sonunda kendinizi sokağa atıp önünüze çıkan bütün köpekleri kucaklama hissiyatıyla dolup taşacaksınız.
