Kör Kayıkçı: "İkinci Gezi": İkinci Gezi Ruhumun her zamanki durumunu tanımlamayı bir ölümlünün düşebileceği en şaşırtıcı durumda tasarlayınca, bu girişimimi başarmanın en kolay, en güvenli yolunu, yalnızca dolaşmalarımı ve dolaşırken kurduğum düşlemleri olduğu gibi yazmakta buldum. Bu yalnızlık ve düşünme saatleri, günün, bütünüyle kendim olduğumu, bana yabancı düşüncelerden uzak olduğumu, doğa benim nasıl olmamı istediyse öyle olduğumu gerçekten söyleyebileceğim tek anlarıdır. Bu düşüncemi gerçekleştirmekte çok geciktiğimi, az sonra anladım. Canlılığını yitiren imgelemim artık, eskisi gibi, kendisini eyleme geçiren bir konu karşısında ateş almıyor. Düşlemlerin sabuklaması (hezeyanı), beni daha az sarhoş ediyor. İmgelemimin şimdiki ürünlerinde, yaratmadan çok anımsama var. Alışkılarımın hepsi, ılık bir uyuşukluğa daldı. Yaşama ruhu bende derece derece sönüyor. Ruhum, köhne kabından zorla fırlar oldu ve ancak, hak ettiğimden dolayı beklediğim durumun gerçekleşme umudu olmasa, yalnızca anılarımla yaşayacağım. Böylece, kendimi büsbütün batırmadan önce görebilmek için, yeryüzündeki bütün umutlarımı yitirerek, yüreğimi besleyecek hiçbir besin bulamayarak onu kendi özüyle beslemeye ve besinini içimde bulmaya yavaş yavaş alıştığım döneme dönmeliyim.

Ruhumun her zamanki durumunu tanımlamayı bir ölümlünün düşebileceği en şaşırtıcı durumda tasarlayınca, bu girişimimi başarmanın en kolay, en güvenli yolunu, yalnızca dolaşmalarımı ve dolaşırken kurduğum düşlemleri olduğu gibi yazmakta buldum. Bu yalnızlık ve düşünme saatleri, günün, bütünüyle kendim olduğumu, bana yabancı düşüncelerden uzak olduğumu, doğa benim nasıl olmamı istediyse öyle olduğumu gerçekten söyleyebileceğim tek anlarıdır. Bu düşüncemi gerçekleştirmekte çok geciktiğimi, az sonra anladım. Canlılığını yitiren imgelemim artık, eskisi gibi, kendisini eyleme geçiren bir konu karşısında ateş almıyor. Düşlemlerin sabuklaması (hezeyanı), beni daha az sarhoş ediyor. İmgelemimin şimdiki ürünlerinde, yaratmadan çok anımsama var. Alışkılarımın hepsi, ılık bir uyuşukluğa daldı. Yaşama ruhu bende derece derece sönüyor. Ruhum, köhne kabından zorla fırlar oldu ve ancak, hak ettiğimden dolayı beklediğim durumun gerçekleşme umudu olmasa, yalnızca anılarımla yaşayacağım. Böylece, kendimi büsbütün batırmadan önce görebilmek için, yeryüzündeki bütün umutlarımı yitirerek, yüreğimi besleyecek hiçbir besin bulamayarak onu kendi özüyle beslemeye ve besinini içimde bulmaya yavaş yavaş alıştığım döneme dönmeliyim.

Sayfa 23 - Bordo Siyah YayınlarıKitabı okudu

Yalnız Gezenin Düşleri Jean-Jacques Rousseau

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kör Kayıkçı