“...ve kafam, il olma izni alabilecek kadar kalabalıktı.” -
-
-
Bırak seni yorsun zihnin; dolsun düşünceler, yansın canın... Çünkü yanmazsa canın fark etmeyeceksin kaybını ve seni geride bırakıp koşar adım ilerleyen zamanı.
Platon ne demiş, Nietzsche ne düşünmüş, Shakespeare ne hissetmiş, Da Vinci ne tasvir etmiş; Felsefe nerdeymiş, Bilim nasıl ilerlemiş, Edebiyata kimler yön vermiş, Tarihe kimler liderlik etmiş...
Böyle bir kalabalığın varsa zihninde, yalnız değilsindir fikrimce. Çünkü yalnızlığın belirleyicisi, etrafındaki insanların varlığı değil senin kendini aramışlığın ya da bulmuşluğundur.
-
-