Zeki Bulduk'u bu kitapla tanımış oldum; iyi ki... Kitabı aylara bölerek, uzatarak, uzun zaman aralıklarıyla okudum. Atilla ağabey bölümünde ağlamadan edemedim. Üslubun etkileyiciliğine kapılmamak elde değil.
Atilla ağabeyin yaşadıklarına çok üzüldüm. Hele Deli Döne'nin ölüm biçimi... bu kadar acımasız insanlar arasında deliler de hem merhamet ve şefkatten hem de zulümden ya da başka insanların nefsani taleplerinden kendilerine düşen payı alıyorlar..ben de bir çok insan gibi böyle deliler tanıdım. Bunlardan bir tanesi çok çok başarılı bir lise öğrencisiyken kendi söylemesine göre arkadaşının kendini çok başarılı bulan annesinin nazarıyla bir anda hayatı kaymış biriydi.30 sene boyunca köyümüzün dağlarında dolaştı, insan içine çok az karıştı, kimse onu yatağa sokup uyutamadı, sürekli ayaktaydı , tuz yiyordu ve sandalyede oturarak uyuyordu..birkaç sene önce hastaneye kaldırdılar onu..orada vatan-ı aslîye döndü...Osman'ı tanısa Zeki Bulduk da severdi eminim...kitabı herkese tavsiye ediyorum...
