M. Legrandin, karşılaştığımızda, "Selam, dostlar!" diyerek yaklaşırdı bize. "Burada uzun süre kalabildiğiniz için şanslısınız; benim yarın Paris'e, küçük deliğime dönmem gerekiyor." Sonra kendine has hafif alaylı, hayal kırıklığı ifade eden, biraz dalgın gülümsemesiyle, "Evimde gereksiz eşyaların hepsi var şüphesiz. Sadece gerekli olan şey eksik: buradaki gibi kocaman bir gökyüzü parçası. Hayatınızın üstünde hep bir gökyüzü parçası bulundurmaya çalışın yavrucuğum," diye eklerdi bana dönerek.

İşte, sevgili Rustan, seyahatımın hakikî sebebi bundan ibarettir. Bırak, Isfahan'da istedikleri dedikoduyu yapsınlar; sen beni, sadece dostlarımın önünde müdafaa et. Düşmanlarımın kötü niyetle yaptıkları tefsirlere aldırış bile etme! Her an onlardan gelebilecek kötülüklerin endişesi içinde yaşamaktansa, böyle daha çok mes'ut bir insanım!..

Ve hiçbir kahraman, hiçbir aziz, hiçbir hergele, sana azâp veremez! Azâbı, sen kendin icat ediyorsun. Beni de böyle berbat ediyorsun.