Yüzlerce kitap okuduğu halde "irfan" konusunda emekleyen bireyler değil miyiz çoğumuz? "Daha da okumalıyım", "daha da bilgili olmalıyım" diye diye çoğunlukla kendimizi kandırdığımız ve içinde bulunduğumuz anı kaybettiğimiz yalan mı? Kitaplarımızın büyük çoğunluğu ya yarıda kalmış, ya da kapağı hiç açılmamış bir halde değil mi? Karşımıza çıkan çoğu olayı zaman kaybı olarak değerlendirip, daha da önemli işler yapmamız gerektiğine kendimizi inandırmıyor muyuz çoğu zaman? Eğer bunlar asılsız birer akıl yürütme ise, etrafımızdaki bu huzursuz ve mutsuz insanlar kimler?
Sayfa 26 - Süleyman Ragıp Yazıcılar
··
1 görüntüleme
İlk cümleye katılırım ama diğerlerine katılamadım. Benim katılıp katılmamam için paylaşılmış bir alıntı değil zaten ama düşüncelerimi paylaşayım.
Okunan kitaba göre değişebilecek bir durum, örnek olarak Proust'un Kayıp Zamanın İzinde serisi insana anı kaybetmemeyi ve o an farkındalığını sağlıyor. Nitelikli kitapları bulma isteğinde olursak o "Daha da okumalıyım"ların ve "Daha da bilgili olmalıyım"ların içini doldurup anımızı da kaybetmeyecek hale gelebiliriz.
Kitaplarımın büyük çoğunluğu yarıda kalmış ya da kapağı hiç açılmamış değil, isabetsiz bir genelleme olmuş bu bence. Belki de başka türden okurlara hitap ediyordur, bilemedim.
Zaman kaybı konusunda da, zaten zamanımızı kaybedeceğiz ki, zamanımızı kaybettiğimizin farkında olup o zamanı ele geçirmeyi öğrenebileceğiz. Zamanı ele geçirmeyi öğrenmeden de zamanı yakalamak ve onu verimli geçirmek imkansız olduğuna göre, verimli zamanın formülü zamanı boşa harcamaktır diyebiliriz.
Okur tiplerine göre değişebilecek genellemeler var ama ideal şartlarda 'kitap yarım bırakabilme' özelliğine sahip insanlara gıpta ile bakıp, imreniyorum şu anda.
Ama bence bu alıntıdan benim anladığım ile senin anladığın çok farklı. Kitabın niteliği ya da zamanın ele geçirilmesi değil, sadece andan memnuniyet duymayı öğrenme becerisi belki demek istediği. Belli bir okuma disiplinine sahip insanın zaten bir haritası vardır seçtiği yolda, doğru kitapla doğru zamanda olsa bile daha fazlasını istemek rahatsızlığı, açgözlülüğü. Bunu, bunu, bunu istiyorum şımarıklığı ve elinde olanları da çarçur etme, köşeye atma pervasızlığı. Zamanın kaybolacağını kaybolmadan hissetme suizanı.
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.