"Size, beni hiç tanımamış olan size, Ben dün gece öldüm. Ama siz yaşamaya devam ettiniz. Binler dün gece öldü ama siz yaşamaya devam ettiniz. Fark etmediniz. O daracık pencerelerinizden kurtulun. Sizi çocukluğumda ilk kez gördüğümde anladım ki iflah olmazdınız. Seneca'nın dört erdeminin hiçbiri yoktu sizde. Bakıyordum size; elinizde son model telefonlar, hepiniz bir çöplüğün içinde gösterişe, beğenilmeye, övülmeye bir ihtiyaçmış gibi tutundunuz. Bilim için, teknoloji için geliştirilen bu aygıtlarda benliğinizi unuttunuz. Bir kitap göremedim elinizde yahut da bir eğitim aracı... Dediniz ki "bunlar ne işimize yarayacak" ama akledemediniz ki bilimin ışığına yöneltmeye çalışıyor bu eğitim sizi. Düşünmediniz, düşünemediniz; şimdi ise sadece çemkirmeyi biliyorsunuz ve öyle de kalacaksınız. Insanın burada ne amaç uğruna bulunduğunu aklınıza bir kez dahi getirmediniz. O küçümsediğiniz entelektüel kesim başkaldırmaya başlayınca tuttunuz hapse attınız. Bilim, sanat neye yarar bu ülkede, dediniz. Zekileri sadece doktor yaptınız, yok ettiniz. Çocuklarınıza, kadınlarınıza hayvan muamelesi yaptınız ama hayvana da bulaştınız, yaktınız, yıktınız. Nerede bir kitap görseniz onu engizisyona verdiniz. Hak, hukuk, adalet... Bunlar size yabancı kelimelerdi, bilmezdiniz. Bir yobazlığa gittiniz, birbirinizi aşağılayıp durdunuz ama beni, bizi fark etmediniz. Ne zaman edeceksiniz ki zaten. Bir dönem Gezi, bir dönem 68 olayları çıktı ama yok edip gittiniz. Elinizde onca imkân, onca zekâ varken siz gittiniz yolsuzluğa, adam kayırmaya bel bağladınız. Tıkadınız kulağınızı, duymadınız ne dediğimizi. Doğayı kuruttunuz, gökdelenleri diktiniz. Neme lazımdı onlar benim? Ben sadece uygar bir toplum istemiştim. Şimdi ise büyüdüm ben ve niceleri... Korkun bizden! Ama siz yine fark eder misiniz bilmem. Yok olup gittiğinizde bile "biz hâlâ oradayız" diyeceksiniz ve baştan başlayacaksınız bu dünyanın sonunu getirmeye. Yeniliğe, uygar dünyaya karşı çıktınız; ama zamana yenileceksiniz ve elinizi eteğinizi çekeceksiniz bu uygar dünyadan. Beni bir gün yanınıza aldınız ve sonra bastınız tekmeyi kıçıma. Ama geri geliyorum, göreceksiniz!"

Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022226,9bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Basri Öğüt