Dedemin Bakkalı kitabıyla, gülerek başladım. Şimdi ise bu kitapla özellikle kitabın son öyküsünü okuyarak hüzünle bitirdim. Çünkü son hikaye ölen eşine ithafen yazdığı yürek sızlatan bir öyküydü.
19 öyküden oluşan kitap, ismini aldığı öykü ile başlıyor ve az önce bahsettiğim öykü ile son buluyor. Samimi, içimizden biriymiş gibi ve akıcı anlatımıyla bu zamana kadar okuduğum öykü kitaplarının açık ara en iyisiydi. Çünkü diğerlerinde çoğu tat vermeyen bir iki sayfadan oluşan kesitler gibiydi ama bu kitapta tamamına yakınını beğendim. Öykülerde eski zamanlardan, Anadolu insanı ve onların kendine has davranışlarından, yalnızlıktan, bazı konulara isyanlardan içten diliyle bahsetmiş. Bazen bir arabanın dilinden konuşmuş bazen başka bir eşyanın dilinden. Göçüp Gidenler Koleksiyonu'nun son parçasını vefat eden eşine ayırmış..
"Morg neden tek heceli bir kelime, o gün anladım, iki heceli olsa çıkmaz insanın ağzından." kitaptaki bu alıntıyı görmüştüm sosyal medyada ve harika demiştim. Bir acıyı bu şekilde ifade edebilen bir yazar kötü olamaz. Ve şimdi haklı olmamın gururunu yaşattığı için ona teşekkür ediyorum. Yüreğim buruk şekilde incelememi noktalıyorum. Teşekkür ederim
