Kapıyı tam üç kez çaldım açan olmadı evde yoklar diye geçirdim içimden (kimler) ellerimi cebime soktum tekrar geldiğim yöne meydanda bulunan büyük saate doğru yürüdüm daha önce burdan geçtiğimi hatırlamıyordum ama geçmiş olmalıydım bir iki adım atmadan Rauf Beyi gördüm içimde ani bir heyecana karışık korku beyin damarlarımdan bedenime yayıldı yanıma geldi neden geldiğin dedi sizi görmeye diyemedim geçerken uğradım dedim nerden geçiyordun dedi beni sıkıştırmaya çalışıyordu şu saat kulesinden dedim 1967 dedi on kişi yapmış o kuleyi biri yaparken ölmüş nerden biliyorsunuz demedim saatlerle aram pek iyi sayılmazdı ortaokulun sonunda öğrenmiştim sonra zaman denen şeyden nefret ettim zamanla düzelir gibi basma kalıp cümleleri kuranlarla arkadaşlık etmezdim gidiyorum dedim bana bir kitaptan söz etti aslında biraz daha kalsam anayasa hakkında bir iki cümle kurabilirdi dayanamadım kaçtım (kimden) sus dedim konuşma bir an sustu sonra gene bir ses geldi m.ö3500 ne olmuş dedim yaz dedi yazalım dedim içimizde ne varsa sonra korktu bir daha ses gelmedi insan bazı şeyleri içinde yaşayıp içinde bitiriyormuş ağaçlı bir patika çıktı ona saptım yürüdüm yürüdüm
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.