Kİtap isim olarak Şah İsmail ile Yavuz Sultan Selim’in cihan hâkimiyeti üzerine odaklanmalarını anlatmaktadır. Her iki hükümdarın Türk-Müslüman oluşu, aynı coğrafyada yaşamış olmalarından dem vurarak tarafsız kalmaya çalışarak Şah İsmail ve Yavuz Sultan Selim arasındaki mektuplaşmalar ve çaldıran savaşı etrafında tarihsel süreç kurgusal bir şekilde okuyucuya aktarılmaya çalışılmıştır. Kitabı okurken olduğunca araştırma yaparak gitmeye çalıştım. Roman, tarihsel kaynaklar ile büyük çoğunluğu örtüşmekte ise de bir kaç yerde tarihten sapma söz konusu. 1-Yavuz Sultan Selim 'in babasını öldürttüğü kitapta kesin bir dille yazılmış ve hatta Yavuz Sultan Selim 'in ölüm sebebinin de babasının bedduası olduğu aktarılmış iken İlber Ortaylı, Yavuz Bahadıroğlu, Ahmet Şimşirgil, Halil İnalcık ve Yavuz Selim Karakışla gibi tarihçilerden yaptığım araştırmalara göre söz konusu sadece bir iddia olup hatta bu tarihçiler tarafından "padişah-ı esbak eceliyle ölmüştür. Yavuz Selim Han’ı Korkunç İvan gibi tasvire meraklı yerli-yabancı tarihçiler bu olayı babanın zehirlenmesi olarak bildirirler." denmektedir. 2- " Yıldırım Bayezid Han’ın hanımı Türktü. Ankara savaşı sonrasında Timur Han’ın eline geçince Timur, kendisini çırılçıplak soydurdu ve askerlerine sakilik yaptırdı. Bu utanç dolayısı ile Osmanlı padişahları bir daha Türk kadınlarla evlenmediler."(sayfa 225) denmekte ise de Yıldırım Bayezid'in, Timur Han tarafından esir alınan karısı Sırp Kralı Stefan Lazareviç'in kızkardeşi Despina Hatun'dur. kaldı ki Osmanlılar eşlerini savaş meydanlarına götürmezlerdi. Nitekim Despina da Yıldırım Bayezid’den olan iki kızı ile saklanmış oldukları Yenişehir’de yakalanarak Timur Han’ın katına gönderildiler. Timur Han bunları derhal Yıldırım Bayezid Han’ın yanına gönderdi. Zafername’nin kaydına göre Timur Han bu kızlardan birini torunu Ebubekir Mirza ile evlendirmiştir. Bütün kaynaklar Yıldırım Bayezid Han ile Timur Han arasında ilk günden vefatına kadar devam eden görüşmelerin hep hükümdarca cereyan ettiğini ve birbirlerine karşı saygılı ve ölçülü olduklarını açıkça beyan etmekte. 3-“Ve ikisi de bunları getiren elçileri daha acımasızca öldürttüler. Diri diri derisini yüzdürterek, canlı canlı kazanda kaynatarak, yarı baygın kazığa oturtarak veya gözleri açık kayalardan atıp parçalattırarak… Şahın Sultan’dan farkı, öldürttüğü elçilerin kafatasından şarap içmeyi adet edinmesiydi, işte o kadar” (sayfa 180). Yavuz Selim 'in Şah’tan gelen ilk mektuba sinirlenerek Şah Kulu Akay Bevey’i öldürtmesi dışında bu konuda bir kayıt bulunmamakta kaldi ki Yavuz Selim kendisinde bulunan şii esirleri elçi olarak göndermiş olduğu tüm tarihi kaynaklarda yer almaktadır. Kitap dili akıcı ve okumaya değer. Keyifli okumalar...

Şah ve Sultanİskender Pala · Kapı Yayınları · 202332,8bin okunma

·

14 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve BOZKUŞ