Sürekli olarak başkalarının bakışı altında olmaları nedeniyle, zincirlenmiş oldukları gerçek bedenle, yaklaşmak için bitmek bilmeyen bir çaba harcadıkları ideal beden arasındaki uçurumu durmadan deneyimlemeye mahkûmdurlar.Kendilerini oluşturmak için başkasının bakışına ihtiyaç duydukları için, kendi pratiklerinde sürekli olarak bedensel görünümlerine, bedenlerini taşıma ve sunum biçimlerine ne kadar paha biçileceğini sezme çaba-
sıyla yönlendirilirler (buradan da kendi kendini kötüleme ve toplumsal yargının bedensel rahatsızlık veya utanma şeklinde bedenselleştirilmesine yönelik az ya da çok belirgin bir eğilim doğar).
Sayfa 88Kitabı okudu
·
78 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.