Sahi gidince dertlerimiz kalır mıydı? Bunun için mi gitmelerimiz, yolları sevmelerimiz. Keşke.. Keşke biz gitsek de dertlerimiz, yaralarımız, hüzünlerimiz bize kendini kötü hissettiren her duygu olduğu yerde kalsa. Belki de böyle umuyoruz böyle olsun istiyoruz ama içimizde barındırdığımız her duygu , hafızalarımızın kara kutularında olan her anı bizimle birlikte gelir. Hem onlarda bizi biz yapan güçlendiren parçalarımız değil mi? Her ne kadar kabullenmesek de böyledir. Her şeyin aslı en iyi zıttında kendini göstermez mi ? Siyahın beyazda kendini ispatladığı gibi