Kalbim çok kırık. Bu seriyi ne kadar severim bilen bilir. Ergen serileri içinde de anti kahraman bir ana karaktere sahip olma farklılığı gösterdiği için sevdiğim, herkese tavsiye ettiğim tek seridir ama bu sefer olmamış... Şöyle ki, ingilizce versiyonuna uzuun zaman önce başlamıştım. Belki oraya giderseniz birkaç alıntıyı görürsünüz. İlk kitabın finalinin heyecanını bastırdıktan sonra heyecanlı yerleri asıl kendi dilimdeki kitaba kalsın diyerek okumayı bıraktım. Ama meğer heyecanlı yer yokmuş. Kitapta yalnızca 1. Mara/M/Em karakterini çok sevdim. Gerisi yalan, sıkıntı şu ki kitap aşırı amaçsız ve boş. Yarıya kadar Noah’ın inkarlarıyla baş etmeye çalışıyoruz. (Bence serinin adı Shaw İtirafları değil Shaw İnkarları olmalıydı.) Karakter ha bire içiyor, yas tutuyor, özlem duyuyor, bir şeyler yapıyor ama net bir amaç sonuç yok. Daha çok bir sal misali dalgalarla (Ya da Em’in iteklemesiyle) ilerliyor. Mara karakteri hiç ortalarda yok. O zaman sen niye varsın Bay Shaw? Ne alaka yani? Profesör, Em, Noah üçgeninde kafayı sıyırmak istemeyenler için bence kitap bekleyebilir. Diğeri çıkınca alın. Ya da şimdi alın zaten sıkıla sıkıla o zamana anca biter bu kitap da. Ama asla beklentiye kapılmayın. Hele önceki kitabın finalinden sonra tavan yapan heyecanı unutun gitsin. Anladım ki bu seriyi adam eden tek karakter Mara. Benim bu seriyi sevme sebebim “Akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine, deli ol dünya senin kahrını çeksin” mantığı. Genelde hep kötülerle mücadele eden süper-saf-salak iyiler görmekten bıktığım için Mara karakterinin karanlık- kötü tarafı beni cezbediyordu. Ama Noah üzgünüm, sen de o okumayı hiç sevmediğim süper-saf-salaklardansım. Hem de katıksız.

Acı HesaplaşmaMichelle Hodkin · Pegasus Yayınları · 202037 okunma

·

230 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Loc’hlaith