dünyasında anneler, babalarla çocuklar arasında böyle sevgi gösterilerine yer yoktu. Bu, ancak yukarıdaki
dünyada ulaşılabilen bir yücelmişlik gösterisiydi. Bu, o dünyada şimdiye kadar, kısa bir anda görebildiği
şeylerin en güzeliydi. Bunu takdir ederken, son derece duygulanmıştı; kalbi bu his ortaklığıyla eriyip
yumuşuyordu sanki. Bütün hayatında sevgiye susamıştı. Benliği sevginin özlemini çekmişti. Bu var olmanın
organik bir isteğiydi. Ama o yine de bunsuz yapabilmiş ve kendini bu yolda pekiştirmişti. Sevgiye ihtiyacı
bulunduğundan haberi olmamıştı. Şimdi de haberi yoktu.
Ona göre sevgi sadece faaliyet halindeydi, yapabilmek, dokunabilmek ve hissedebilmekti.