#67546740 Kayıp Zamanın İzinde serisinin ilki olan Swanların Tarafı romanının kanaatimce ortaya çıkabilmesi ve okuyucularını yükselen bir etki ile cezbetmesi yukarıya kondurduğum alıntıda Proust tarafından ifade edilmiş. Romanın her okuru, kendi üzerinde bıraktığı izi diğerleriyle yarıştırır gibi anlamı güçlü kelimeler kullanarak dikkat çekmeye çalışmış ve benim de o okurlardan bir farkım yok baştan söyleyim:)) Siz hiç ,bir kitabı okurken sıkıcılığın dibine vurmakla birdenbire kanınıza karışan bir maddenin etkisiyle beyin gücünüzün hiç olmadığı kadar düşünceler yumağında yuvarlanmasının verdiği hazzı, sırasız ve hangi satırda sizi içine çekip alacağını bekleyerek okudunuz mu? Benim yukarıda anlattığım okuma serüvenindeki durumumu özetleyen ilk kitap bu eser oldu diyebilirim. Diğer okurların hissini eksiksiz paylaşıyorum serinin diğer kitaplarında da buna benzer duyguları hissedecek olmanın verdiği ‘ yaşadığının bilincine varma’ diye adlandıracağım duyguyu yaşayacak olmak düşüncesi garip bir heyecan veriyor. Swanların Tarafı kitabını zor yapan ve sıkıcı hissettiren kısımları nesnelerin diye genel bir isimle adlandıracağımız dış dünyaya ait her şeyin detaylıca anlatılması.. Doğrusu bu türden betimlemeler beni sıkar.Benim gibi bir okura hitap eden kitabın ilk iki bölümündeki Proust’un çocukluğuna dair anlattığı duygu ve düşünceleri ile Aristokrat Swannın Odette’ye olan bir çeşit girdaba benzer hissedilen aşkının sorgulayıcı cümleleri.. Kitapdaki karakterlerin yaptığını en sonunda siz de yapmaya başlıyorsunuz.Kitabın etkisine teslim olmayı seçtiyseniz geçmişinize, hafızanızda kalmış izlerle hayatınızı bir daha film şeridine dizerek yaşarken bulabiliyorsunuz ben buldum. Hayatım boyunca evim diyebileceğim mekanların hiçbirinde hayatımın hiçbir döneminde ne buzdolabı üzerine mıknatıs taşları ile tutturulmuş mutlu anların resimleri ,ne de kendime sevdiklerime ait sevdiğim bir eşyayı saklama gibi bir istek ve gereklilik duymadım. Bugün farkettim ki hafızam geçmiş ve şimdiyi içiçe yaşıyor ve gelecekle ilgili somut anlamda yararlı düşünceler üretmeye çalıştığımda zaman kaybediyorum ve gecikme duygusu yaşıyorum. Bi şekilde ilgi alanıma girmiş ama 3D yazıcının me olduğunu ne işe yaradığını öğrenmem zamana yayılıyor..Bu tür gecikmeleri kastediyorum. Proust’un bu kitabı ile yaptığı okurları kendine hayran bırakan o yine yeni yeniden geçmiş ve doğal sonucu olarak şimdiyi tasarlaması benim bir çeşit yaşam şeklim zaten. Bunun aslında ne kadar yorucu olduğunu bugün daha iyi farkettim.Ve diğer insanlarca duygu ve düşüncelerinizin çoğunlukla ağır roman gibi algılanmasına sebep oluyor olduğunuzdan daha naif olduğunuz düşünülüyor.. Uzakdoğu dövüş sporu Kung fu felsefesi der ki; ‘KUNG FU , YAPTIĞIMIZ HER ŞEYDE YAŞAR.’ Marcel Proust Kayıp Zamanın İzinde serisinin ilk romanında ,Fizik dalı için birimlere ayrılan ölçüt diye tanımlanan Zaman kavramının insan hafızasında binlerce anlam yüklenmiş ÂNLAR SİLSİLESİ olarak karşılık bulduğunu edebiyat diliyle biz okurlara gösteriyor. Proust ‘un elinde bir olta var ve hafıza denen ÂNLAR denizine o oltayı daldırıyor rastgele diyor o kadar kısmetliki oltasına takılanlar zihnimize görkemli bir ziyafet çektiriyor.. Güzeldii..1k okurlarına sıkılsalar bile sabırla okumalarını tavsiye ederim. Keyifli Okumalar..