Her insanın vardır yalnızlığını bölüştüğü biri. El ayak çekilince birer birer kaybolur herkes ve yalnızlığıyla baş başa kalır insan. Gecenin karanlığı örter buz tutmuş yüreğini. Bazı gecelerde dirhem dirhem eskittiğin hasretin sabahında, sadece boş vermişliğin üzerine doğar güneş. Esir olduğun ne varsa tek tek zincirlerini koparıp birbirine bağlarsın, gökyüzüne yol yaparsın. Gözleri kamaşır güneşe bakmasını bilmeyenin. Umudunu kaybedersen şayet, güneşe değil yıldızlara bakarsın.
İşte böyle bir gecenin sabahından sesleniyorum sana;
Duy sesimi hayat!
İki kişilik yalnızlığımla, tek kişilik hücremde
SANA İNAT YAŞIYORUM...
··
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.