Mührü kalbine vursaydın en başta ey şövalye :')
"Hani yüzyıllar önce savaşa giden Avrupa şövalyeleri eşlerine bekaret kemeri takar, kilit yerini balmumuyla mühürler ve anahtarı da alıp götürürlermiş ya... İşte günün birinde bu kemerli hatunlardan biri sefere çıkmayan bir lorda gönül verir. Aşk-meşk derken işi daha da ileri götürmek isterler. Tam "Ne olursa olsun" deyip kemerin mührünü söktükleri anda borular çalar trampetler vurur ve seneler önce savaşa giden koca şatonun önünde görünüverir. Mührü söken lord "Adam hasret ve telaş içindedir, büyük ihtimalle anlamaz" deyip hemen balmumunu eritir, kemerin kilidine döker ve üzerinde kendi aile armasının bulunduğu mührünü balmumuna bastırıverir ama seferden dönen kocanın senelerdir çektiği hasrete rağmen karısının kemerindeki mührü kontrol edeceği tutar. Bakar ve kendi armasının yerinde bir başka arma görür. Bir çift boynuz... Komşu lordun aile arması bir çift boynuzdur. Asırlar öncesinden bugünlere ulaşan "boynuzlu" kavramı bu hadisenin hatırasıdır."
ODTÜ YayınlarıKitabı okudu
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.