Nikos KAZANCAKİS, Zorba adlı eseri ile adını duyurmuş Yunan yazar. Otobiyografisinde ruhunda iz bırakan isimleri sayarken Homeros, Buda, Bergson ve Nietzsche’nin yanına Aleksi Zorba’yı da eklemeyi ihmal etmemiştir. Yazarın yarattığı bu kahraman ruhunun süzgeçlerinden geçmiş olacak ki yazarı bu denli etkileyebilmiş. Kazancakis 1957 Nobel Edebiyat Ödülü’nü kime kaptırmış dersiniz: Veba, Yaz, Mutlu Ölüm, Yabancı gibi edebiyat çevrelerinde yankı bulmuş eserlerin sahibine - Albert Camus- a. Bana sorarsanız siyasi kariyeri ile tanıdığımız İngiltere başbakanı Churchill dahi Nobel Edebiyat Ödülü ile onore edilirken, bir Nikos Kazancakis’e de bu ödül verilebilirdi. Gerçi çoğu yazar ve düşünür bu ödülü alsa da herkes Bergson ve Camus kadar talihli olmayabiliyor. Neden mi? Orasını da siz bulun. :) Konumuza keskin bir dönüş yapacak olursak: Aleksi Zorba nevi şahsına münhasır bir karakter. Eseri baştan sona okurken harikulade bir olay örgüsü veya müthiş tespitler değil bu karakteri ön plana çıkaran... Bu hayata olan doymaz isteği, yaşama tutkusu, vahşi hayvanları kıskandıracak derecede oburca iştahı... En önemlisi, dürüstlüğü... Ve dürüstlüğünü sürekli kendi vurgulayan insanlar gibi -kendi meziyetlerini övme- tuzağına düşmeyerek; hayatı sadece yaşamaya geldiğini, başka hiçbir düşüncenin umurunda olmadığını vurgulayacak kadar rahat olması... Siz okursunuz bana hayat öğretir, ben yaşayarak öğrenirim diyen bir Aleksi Zorba var hep karşımızda. Aynı zamanda şu sözler ile kendini özetleyen bir Aleksi Zorba: Artık dünküleri hatırlamaktan vazgeçtim. Şimdi, şu anda ne oluyor, o ilgilendiriyor beni. Şimdi ne yapıyorsun Zorba diyorum. Uyuyorum diyor. İyi uyu öyleyse Zorba diyorum kendime. Şimdi ne yapıyorsun Zorba? diyorum. Bir kadına sarılıyorum, diyor. İyi sarıl öyleyse Zorba, hepsini unut, dünyada başka bir şey yok, yalnız o ve sen. Nostaljik şarkılarla aranız nasıl bilmiyorum; ama Aleksi Zorba’nın tiradlarını okurken mütemadiyen dilime Gönül Turgut’un ‘Üzüntüyü Bırak Yaşamaya Bak’ şarkısı dolandı. youtube.com/watch?v=S_2d0Gq... Ayrıca roman beğendiğim bir sonla bitti. Zorba’ ya yakışacak bir sonla. Ben yazacağım ; ama siz burayı okumayabilirsiniz, çünkü kitabı okurken sonunu biliyorsanız heyecanınız körelebilir ki bu benim hiç istemeyeceğim bir durum. Hani, diz çökerek yaşamaktansa ayakta ölmek yeğdir, diye bir tabir vardır ya ölümü de öyle oldu Zorba’nın. Diz çökmek gibi bir karakteri olmadığı için ve zaten olay burayla alakalı olmadığı için ben bu tabirin, ‘ayakta ölmek’ kısmını Zorba’ya atfettim diyebilirim. Hayata doymamış bir Zorba’ya ayaktaki bir ölüm yakışabilirdi ancak. Ara ara tebessüm ettiren ara ara sıkan ama okunmaya değer bir karakter oldu benim için Aleksi Zorba... Esen kalın, sevgiyle kalın...

ZorbaNikos Kazancakis · Can Yayınları · 202016,2bin okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ünal Öztürk