Derin bir uykudan uyandın. Soluk soluğasın. Yanında duran defterine uzandın ve aklından geçen onca cümleyi anlamlı bir bütünlüğe nasıl ulaştıracağını düşünüyorsun.Rüya mıydı bunlar? Onca doku-tat-renk? Geçtiğin yollar değil miydi ayaklarını sızlatan? Ve yazmaya başlıyorsun. Rüya-gerçek, şimdi-geçmiş, ezen-ezilen, uzak-yakın gözetmeden.. . Koşucular’ın ilk sayfalarında hissettiğim şeyler bunlardı, bir not defterine alınmış notları okur gibiydim.Ardından o parça parça metinler bir düzene girdi ve şöyle hissetmeye başladım: bu durakları çok olan bir yolculuk. Bazı duraklar anlamsız-tatsız, bazı duraklar tam da olmak istediğim yere açılıyor. . Uzun bir okumaydı. Kimi cümlelerin altını çizdim, kimi kısımları birden çok okumam gerekti. Ama sevdim. Yorulmama rağmen sevdim:) . Olga Tokarczuk, 2018 Nobel Edebiyat Ödülü’nü malum sebeplerden 2019 yılında, “sınırların kesişimini ansiklopedik tutkuyla birlikte bir yaşam biçimi olarak temsil eden anlatısındaki hayal gücü nedeniyle” kazanmıştı. . Yazarın dilimize çevrilen ikinci eseri “sür pulluğunu ölülerin kemikleri üzerinde” de elimde okunmayı bekliyor,arayı da çok açacağımı sanmıyorum:) . Neşe Taluy Yüce çevirisini ise çok beğendiğimi belirtmeliyim (özellikle dipnotlardaki özenini)

KoşucularOlga Tokarczuk · Alabanda Yayınevi · 2021155 okunma

·

363 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.