Bu en son noktaydı. Kimseyle bağlantı kuramadık, gecenin zifiri karanlığında ki bu kendi dehşetini de beraberinde getiriyordu ve içimden bir his her şeyin daha da kötüleşeceğini söylüyordu. Oysa bu tuhaf bir şey. O an ne duygu vardı, ne de korku ayıracak vakit.Benim için korku, geceleyin saat ikide şehrin ıssız bir sokağında ilerlerken, arkamda ayak sesleri duymaktır.İşte bu benim için kelimelerin ötesinde bir dehşet. O an olanlar ise kelimelerinde ötesinde bir dehşet falan değildi.
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.