MENKIBE: Kurt Postu
Hz. Mevlana'nın oglu Sultan Veled goyle nakletmigir Bir gün beni büyük bir rüh bezginligi ve sikinti egemenligi al a almiştı. O sirada babam hazretlerinin medresenin kapından peri gindigini gördüm. Beni bezgin ve sikıntılı görünce, "Birinden mi incindin de böyle sıkıldın?" dedi. Ben, "Bilmiyorum, bu ne hal dedim.
Arabam kalkıp eve girdi ve bir süre sonra basina ve yüzüne bir estu geçirmiş halde "Bul Bul Bul" yaparak dişan çik, Be im yanıma gelince, çocukları korkuttuklar gibi yine "Bul But Bul yaptı.
Babamın bu hoş hareketinden bana büyük bir gülme geldi.
Anlatilamayacak derecede güldüm. Baş koyup babamın ayaklan mi õptüm.
Babam, "Bahâeddin! Eğer latif bir sevgili sana sika sikuya bag.
lansa, daima seninle şaka şenlik etse ve sonra birdenbire yüzünün geklini değiştirip gelse ve sana "Bu! Bu! Bu!" deseydi, ondan hiç korkar mıydın?" diye sordu. "Hayır, korkmam" dedim.
Bunun üzerine şöyle buyurdu: "Seni sevindiren, seni sevinç ve nese içinde tutan sevgili, seni üzen ve kendisinden sıkıntı duydu gun aynı sevgilidir. Hep odur, hep ondandır ve ondan feyizlenir- sin. O halde niçin boş yere üzgün duruyor ve sıkıntının elinde aciz kalıyorsun?"
Böylece derhal halim değişti, taze gül gibi açılıp ferahladım.
Ömrüm oldukça da başka üzüntü yüzü görmedim, üzülmedim.
Dünyanın üzüntüsü yanıma yaklaşma.
(Ahmed Efläki, Äriflerin Menkıbeleri, s. 273-224)
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.