"Bir gün Allah Resulünün huzuruna Hz. Ebubekir gelir "Ne kadar güzelsin ya Resulallah! Sende alemin güzelliklerini seyrediyorum." der. Hz. Peygamber; "Doğru, güzel söyledin" buyururlar. Ardından Ebu Cehil gelir; " Ey Muhammed! Ne kadar çirkinsin sende alemin çirkinliklerini görüyorum." der. Peygamber ona da aynı cevabı verir. Ashap sorar; "Ya Resulallah biri geldi güzelsin dedi tasdik ettiniz. Diğeri geldi çirkinsin dedi, onu da tasdik ettiniz. Bunun hikmeti nedir?"
Cenab-ı Resul gülümseyerek şöyle cevap verir; " Mü'min ayna gibidir. Ona bakan kendisini seyreder. Ebubekir baktı, güzelliğini seyretti. Ebu Cehil baktı, çirkinliğini seyretti. İkisini de bu yüzden tasdik ettim."
Allah Resulü her söz, hal ve fiiliyle rahmettir. İnsan nasipsiz olunca, şaşı olunca, O'ndaki nuru kir; rahmeti azap; güzeli çirkin; müjdeyi korku olarak görür. Seyredilen Kainatın Efendisidir; fakat seyreden şaşı olduğu için O'nda kendisini seyrettiğinin farkında değildir."
Sayfa 330Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.