Sosyal Analiz
Cumartesi, Cihangir'den tuttuğum bir taksiyle Eyüp'e geldim. Taksi şoförü Pierre Loti kahvesini bilmediği için Eyüp'te gördüğü_ müz bir taksi şoförüne yolu sordum. Şoföre "Beyefendi" diyerek sorduğum için olacak, son derece efendi bir tavırla yolu tarif etti ve bize "hayırlı günler" diledi. Şoförün "işaret göreceksiniz" dediği yerde yol işareti vardı. Ama, daha ilerde başka işaretlerle desteklenmediği için, gideceği-miz yeri yine sormak zorunda kaldık. "Sora sora Bağdat bulunur" sözü, bizim kültürümüzden çıkmış olsa gerek. Çünkü yollara gerekli işaretleri koyma gereğini duyma-mamızın bir nedeni olmalı. Bilinçli bir neden değil, ilişki kültürü içinde olayları algılama ve değerlendirmemizden kaynaklanan bir neden. Bizim kültürün temel "niyetliliği" insanların birbirine muh-taç olduğu bir dünya yaratmak. Her şeyin açık seçik belirgin oldu-ğu, kurallara göre işleyen bir ortamda bu niyeti gerçekleştiremez-siniz. Yol işaretlerinin olmaması, insanları birbirine muhtaç kılar. "Sora sora Bağdat bulunur." Burada kritik farkındalık sormak. Peki ya sorduğun sana bildiğini söylemez ise. O zaman onunla iyi geçin-mek, onu mutlu etmek zorundasın. Bu mutlu etmenin içine çoğu kere rüşvet de girer. Ben bunları düşünürken, "Geldik efendim," diyen şoföre ücreti-ni ödeyerek arabadan indim.
Sayfa 104Kitabı okuyor
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.