Mutsuz değildim, hayır; sadece derinlerde, gerçekte neyin peşinde olduğumu bilmemekten doğan bir hoşnutsuzluk, bir doyumsuzluk vardı, o kadar; bu eksikliği de gençliğin o başıboş küstahlığıyla, ileride bir gün keşfedeceğime inanıyordum. Ve böylece, o garip yıllar boyunca bütün öteki genç insanların yaptığı gibi, yüreğimin, bir sarkaç örneği, hoşnutlukla hoşnutsuzluk arasında sallanıp durmasına bırakmıştım kendimi; öyle ki görünüşte hiçbirimiz mutsuz değildik, ama aramızda çok az kimse bilinçli olarak mutlu görünüyordu.
Sayfa 100 - İnsan, 23. BaskıKitabı okudu
··
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.