"Ben aşkın ve ölümün şairiyim." -Ümit Yaşar Oğuzcan Aşk ve ölüm hiç bu kadar uyumlu bir tezatlıkla yazılmamıştı. Âşık olmak için geldiği bu dünyada yaşadığı her saniye ölümü istemiş bir şair. Şiirlerinde aşkın en fazla, en derin, en tutkulu, en saplantılı, en açık saçık hallerini görüyorsunuz. Bir sürü kadın, o kadınlara yazılmış bir sürü muhteşem şiir. Ölüme de âşık Ümit Yaşar. Öyle bir aşk ki bu, adına meydan okuyor adeta. Bir şiirde aşkın güzelliği sizi hayata bağlarken diğer şiirinde ölümün varlığıyla sizi o hayattan koparıp alıyor. Aynı anda hem bu kadar kahkaha attığım hem de ağladığım bir kitap daha önce hiç olmamıştı. Hatta çoğu yeri gözlerimde yaşlarla gülerek okudum. 1.59 metrelik boyuyla yıllarca unutulmayacak, okunduğu zaman insanın ağzını beş karış açık bırakacak ve gözlerini uzaklara daldıracak şiirler yazmış üstat. Kitabın başındaki Şiir ve Ben yazısıyla hem bu kitabı hem de yazdığı tüm kitapları o kadar güzel özetlemiş ki hayran olmamak elde değil. O yazıyı kitaptaki bazı şiirlerden bin kat daha sevdiğimi söylemem de gerekir. Sayfalarını çevirdikçe o denizde kaybolacak, bir şiirde boğulacak, diğer şiirde su yüzeyine çıkıp derin bir nefes alacak ve masmavi gökyüzüne bakacaksınız. "Ben çakıl taşıyım küçük Ben kaldırım taşıyım yorgun Ben sabır taşıyım pare pare Ve ben ah mezar taşıyım Ne çare" Taş, sayfa 180 "Beni okuyabildiğin gün Bir mezar taşı olmadığımı anlayacaksın" Hiyeroglif, sayfa 319 "... İnsan bir yerde boş vermeli kurallara, düzenlere İnsan bir yerde kendini bırakmalı" İnsan Bir Yerde Kendini Bırakmalı, sayfa 421 "... Ve insan yalnız Tanrılar kadar Üzerinde ümitle yaşadığımız Dünyaya sığmıyor yalnızlığımız" Yalnızlığa Sone, sayfa 18

Şiir Denizi 1Ümit Yaşar Oğuzcan · Everest Yayınları · 20072,279 okunma

··

50 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eylem