çekiştirir durur ellerin kaderimizi
benim sevgim uzak köyler de sürekli büyüyen
bir dutluğu yaşatır
ve aynı suçu birden fazla benimsemiş biri olarak
infaz kararı elinden alınmamış
bir mektubun arasında duran gül
aleni tutukluluğumu kanatır
imece usulü de olsa adını taşıyan harflerin
bir araya geliyor olması
beni bu deli faylar üzerinden alır
yanına taşır
ne zaman alsam elime fotoğrafını
boynundan yola çıkarak
gözlerin giriyor kalbime
taklalarını atarak
sana karşı boş bulunmakla geçiriyorum zamanı
düşmüş bir kalenin askeri gibi kalıyorum zırhsız
sipersiz sığınaklarımı yağmalıyor ellerin
sesimi balkona
gözlerimi tavanda bırakıyorum
dakik kalkacak olan bir naaş olarak
kaybetmek istemiyorum hayata karşı
Sayha Develi