“İnsan sosyal bir varlıktır. Hayatın idâmesi için insanlar birbirlerine muhtaçtır ve ihtiyaç duydukları şeyleri ancak yardımlaşma ve dayanışma içinde gerçeldeştirebilirler. Ayrıca toplumsal hayatın düzenli şekilde yürümesi için adalet kurallarına ihtiyaç vardır. İnsanların ise kendi kendilerine neyin adalet, neyin zulüm olduğu konusunda anlaşmaları mümkün değildir. Çünkü birinin adalet kabul ettiğini diğerleri haksızlık ve zulüm sayabilir. Binaenaleyh sosyal hayatı düzenleyecek ve adaleti sağlayacak kişiler ve kurallar bulunmalıdır. Bu kuralları insanların kendileri koyması isabetli değildir. Zira bir şeyin kefili yine kendisi olamaz. Bu yüzden bu gibi içtimai, siyâsî ve beşeri ihtiyaçların karşılanması, dünya ve ukba nizamının sağlanması için ilahi kanunlar ve peygamberlerin varhğı zorunludur. Peygamberler bu nizamın temininin sebehidir.” Ayrıca “insan aklı güzel ve çirkini ortaya koyabilir, lakin akıl bunu tecrübeden sonra yapar. Hâlbuki bunu tecrübeden önce bilmemiz lazımdır ki insanlar kendi kendilerini yok etmesinler.
Sayfa 129 - Dirâyet
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.