Baba, sırtını yasladığın dağdır, gölgesine sığındığın çınardır. Öyle bağlıdır ki köküne yer yarılsa gök yıkılsa sarsılmaz sanırsın. neşesini huzurunu evladının gülümsemesine saklamıştır. Olgunlaşıp düşsende dalından düştüğün yer yine dizinin dibidir. Insan toprağına küsmezmiş küsmedim insan düştüğü daldan yüz çevirmezmiş öğrendim. kulaklarımı sağır etsin rüzgar ben yine göğsüne yaslandığımda kalp atışını duyup şükreden yanın olacağım solsun en güzel kahkaham çetin geçen bu kış kanatsın gözlerimi ben bir ömür dizlerine sarılıp sakallarındaki beyazları sayan o küçük kızın kalacağım.
Birgün gelmen dileğiyle günün kutlu olsun...