“Bir Arap şairi şöyle demiş,
Savaşta yenilen halkına,
Ağlamayın, ağlamayın, acınız azalır!”
Didem Madak’la bu kitapta tanıştım. Ama en acı, en hüzünlü geçen bir tanışma oldu benim için. Nasıl anlatsam bilemiyorum. Annesizliğinin cehaletiyle şair olmuş, aynı duyguları bize geçirmiş ve tam hayata tutunacak meleği olduğunda ise annesiyle aynı kaderi paylaşmış bir kadın. Kitabın adı gibi acıyor içiniz ah demenin anlamını buluyorsunuz bu kitapta.
