Yüksek kültür ihtiyacı en doğrudan ifadesini merasimleri ve görgü kurallannı oluşturan şeylerde bulmuştu. Hükümdarlann gündelik sıradan eylemleri bile yarı sembolik bir biçime bürünüp gizem katına yükseliyordu. Doğumlar, ölümler ve evlilikler, resmi ve yüce formaliteler içinde yürütülüyordu. Onlara eşlik eden duygular dramatize edilip abartılıyordu. Bizans üslubu aynı eğilimin bir ifadesinden başka bir şey değildir ve onun ortaçağda canlı kaldığını anlamak için Roi Soleil'i [Güneş Kralı) hatırlamak yeterlidir.
Sayfa 46Kitabı okudu
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.