Her insanın bir hayali vardır; papatyanın her bir yaprağında can bulan ve yitirmemek için direnen hayaller, umuda kanat bağlamaktadır.
İlk kar tanesinin zeminle bütünleşirken kişinin hissettiği o muazzam duygu, yüreğinde sonsuz bir coşkuya dönüşmekte ve bir gün gözünde canlanıp büyük bir gerçeğe dönüşmektedir. Tıpkı bahçende özenle baktığın ve uzun bir bekleyişin sonucunda sana ait olan bir papatyanın evrene göz kırpması ve yüzünde küçük bir tebessüm bırakması gibi...İşte insanın bu uzun bekleyişe razı kaldığı ve sonunda büyük bir ödüle layık kılındığı o an, evrenin ona sunduğu en güzel hediyedir.