Çoğunluğun diğer eserlere göre daha az beğendiği Cardenio, Shakespeare’den okuduğum on altıncı oyun. Bu sefer yalnızca Shakespeare değil, John Fletcher’ın da kalemini görüyoruz. Don Quijote’ta geçen The History of Cardenio’dan esinlenilmiş. Daha çok kadının değeri ve sadıklık-ihanet kavramları üzerinde durulan oyun, çoğu kişi tarafından Shakespeare’in diğer oyunlarından saha alt seviyede bulunmuş. Ben buna katılmıyorum, bundan önce okuduğum on beş oyunun hepsinden aldığım enerjiyi aldım bu oyunda da. Belki abartılı anlatımlar çok yoktu bu sefer fakat yine de bu, eserin kalitesini düşürmez. Çok değerli ve güzel diyaloglar hala vardı. Eser içindeki ilişkilerden söz etmek istiyorum. Govianus ve Leydi, Shakespeare’in en sevdiğim çiftlerinden biri haline geldiler (bundan konu açılmışken favorimin Bir Yaz Gecesi Rüyası’ndan Hermia ve Lysander olduğunu belirteyim). Özellikle Govianus’un Leydi’ye verdiği değer çok hoşuma gitti, oyunun sonunda kendisini öldürerek yanına gitmek isteyeceğini düşünmüştüm fakat soyluca bir şey yapıp krallığını tekrar eline alması daha değerli bir sondu, hem oyun için hem de Leydi’nin ruhu için. Her okuduğum oyundan sonra daha iyisi olamaz diye düşünmeme rağmen sıradaki esere geçince hepsinin birbirinden benzersiz ve güzel olduğunu anlamak çok güzel bir his. Shakespeare, okumaktan sıkılmayacağımdan emin olduğum tek yazar.

CardenioWilliam Shakespeare · Türkiye İş Bankası Yayınları · 2021778 okunma

·

132 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.