Kültür-Sanat

Acaba bakmak fiili hala geçerli mi? Gerektiği gibi bakıyor muyuz? Gerçekten bakar gibi yapıp, bir şey görüyor muyuz?

Sanat bir sanrıdır.

"Elke Krystufek de kendini yaralamasıyla ve -hay Allah!- kamunun önünde mastürbasyon yapmasıyla manşetlere taşındı...
Ariel Orozco, Havana' daki sanatseverlerin sinirlerinin sağlamlığını, babasının omuzlarının üzerinde durup boynuna bir ilmek geçirerek sı­nadı. Babanın gücü tükendiğinde oğul asılmış olacaktı. Asabı iyice bozulan izleyiciler yirmi yedi dakika sonra olaya müdahale ettiler ve yorulmaya başlayan babayı bu işkenceden kurtardılar."
-Christian Saehrendt, Bunu ben de yaparım, ayrıntı yayınları, syf: 37-38

"Piero Manzoni'nin 1959'da dışkısını doksan adet konserve kavanozuna koyup üstündeki etiketlere Merda d'artista [Sanatçı Boku] yazması ve Jean Tinguely'nin zangır zangır çizim yapan makineleri Delvoye'un çok hoşuna gitmiş olmalı ki, tumturaklı sanat dünyasıyla alay eden bu iki fikri birleştirerek "Manzoni Tinguely'yle buluşuyor" insanın sindirim sisteminin simülasyonunu yapan karmaşık dev bir makine inşa etti. Cloaca [Dışkı) çamaşır makinesi gövdelerinden, boru ve elektronik parçalardan oluşur. Karmakarışık bir görünümdeki bu cihaz bildiğimiz yemekle beslenir ve yemeği insana özgü bakterilerin de yardımıyla "sindirerek" gümüş bir tepsiye dışkı halinde bırakır. Böylece sanatçı "yediği kaba sıçmak" deyiminin hakkını sanat dünyasında sembolik de olsa layığıyla verir. Delvoye'u ciddi ciddi Leonardo da Vinci'nin ruh ikizi olarak gören sanat uzmanları var. Sonuçta Leonardo da Vinci de sanat ile bilimi dahiyane bir biçimde birleştirmeyi başarmıştı...
Avangard sanatçıların "Daha ne kadar ileri gidebilirim? Kamuoyuna daha neleri sanat olarak yutturabilirim?" sorusu modern sanat tarihinde mütemadiyen karşımıza çıkar. Neyin sanat olduğuna dair kriterler 20. yüzyılın ikinci yarısında giderek muğlaklaştı -bugün sanat sektö­ründe bir kez kabul gören her şey sanat olma potansiyeline sahiptir."
-Christian Saehrendt, Bunu ben de yaparım, ayrıntı yayınları, syf: 44-45

Plan yaratıcıdır.
İzleyici gözlerini yollardan ve konutlardan oluşmuş bir görünüm içerisinde dolaştırır. Çevrede yükselen kütlelerin yarattığı büyük sarsıntıyı duyumsar. Eğer bu kütleler kesin biçimlere sahiplerse ve zamansız bozulmalara uğramamışlarsa, eğer onları kümeleştiren düzenleme tutarsız bir yerleşimi değil de belli bir dizemi (ritmi) ifade ediyorsa, eğer kütlelerde mekan arasındaki ilişkiler doğru oranlardan oluşturulmuşssa, göz beyine eşgüdümlü duyumlar iletir ve ruh da bundan büyük bir doyuma ulaşır.
İşte bu mimarlıktır.

Eserlerimde sorduğum bazı sorular var Ama onların cevabı bende yok. Cevapları bilmediğim için benden daha iyi bilen birinin yerini alabileceğimi de hiç düşünmedim. Bu yüzden her türlü kibirli tavırdan kaçınıyorum. Öğüt vermek istemiyorum, öğüt vermeyi bırakalı uzun zaman oldu. Ben acemi bir insanım, trajikomik bir yaratık, bunlar ne bir eksiğim ne bir fazla...

Hans Op de Beeck

Peki siz uykuyu nasıl tanımlıyorsunuz? Hakikatle yüzleşmemek için gerçek dünyadan kaçmak mı? Yoksa yeni dünyaları keşfetmek mi?