MaNSUR’UN TANRILAŞMA
VE ŞEYTANLAŞMA SERÜVENİ
Eb u’l Muğis el-Hüseyin bin Mansur el-Hallac, 857 yı
lında İran'ın Tur kasabasında doğdu. Dedesinin, Zerdüşt di-
ninden olduğu söylenir. Tasavvuf eğitimi gördükten sonra
Huzistan'da, Tanrıyla birleşme yolunu öğretmek amacıyla
konuşmalar yapan Mansur, birçok yandaş topladı ama o ka-
dar da düşman edindi. Kendisini yalancılıkla suçlamaları ve
halkı kışkırtmaları yüzünden, Horasan'a gitti; orada beş yıl
kalıp görüşlerini yaydıktan sonra Bağdad'a geldi. Müritle-
rinden dört yüz kişilik bir kalabalıkla Hacca gitti; Mekke’de
onu büyücülükle suçladılar. O zaman, yeniden uzun bir yol-
culuğa çıktı; Hindistan ve Türkistan'da yıllarca dolaştı; 902
yılında Mekke'ye geldi. Arafat'ta, kendisini herkesin aşağı
lamasını Tanrı'dan diledi. Bağdat'da «kendi cemaati uğruna
lânetlenmiş olarak ölmek» isteğini açıkça dile getirdi: «Ey
Müslümanlar, beni Tanrı'dan kurtarınız.», «Tanrı, benim ka-
nımı size helâl etmiştir; beni öldürünüz!» diye çağrıda bulu-
nuyordu.(1) Düşmanları onun idamını istiyorlardı; bu sırada
(1) «Hallac-ı Mansur» (Prof. Dr. A. Schimmel; Çev. Sofi Huri; İstanbul, 1969)