Atıf, cemiyetten, Abdülhamit'in son dayanağı, Müşir Şemsi Paşa'yı vurma ödevi aldığını, sıcak bir temmuz gecesi apansız söylemişti. Şakalaşır gibiydi. Lacivert gökyüzünden bir yıldız aktı. Patriyot Ömer, Nazmi, kendisi, sırtüstü yattıkları hasırdan dirseklerine dayanıp hemen doğrulmuşlardı. Bitişik evde Patriyot'un Ulah sevgilisi Nina, iştahlı sesiyle, konyak gibi acı bir çingene şarkısı söylüyor, Atıf, dünyayı, yaşamayı, kucaklamak istiyor gibi, kolları iki yana açık sırtüstü yatmış, zevkle dinliyordu. Gözleri yıldızlarda, vasiyet etti: "Korvet Kaptanı İsmail Hakkı'ya yazarsınız, kızı nikahlasın... 'Şimdiye kadar şakaydı bu eniştelik... Şimdi ciddi...' dersiniz... 'Hürriyeti kazanmadan olmaz' diye halt etmesin..." Atıf yatar yatmaz uyudu. Üç arkadaş karanlıkta cigara içtiler bir zaman... Atıf'ın çaldığı keyifli ıslıkla uyandılar. Tabanca seçiyordu. İlk sevgilisiyle buluşmaya giden, şıklığa meraklı bir asteğmen gibi tertemiz, pırıl pırıldı. Manastır postanesinden çıkan Şemsi Paşa'yı, her zamanki serinkanlılığıyla vurup düşürdü. Bu sırada üç arkadaş meydana bakan evlerden birinin penceresinden, filintalarla gelişigüzel ateş ederek Atıf'ın kaçmasını kolaylaştırmaya çalışıyorlardı.
Sayfa 28 - Bilgi Yayınevi, Birinci Bölüm, Von Kres Paşa'nın Dürbünü, I
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.