Mezar söyleyeceklerini söylemiş bir insanın tükenmişliğiyle yorgundu; döl dökmüş bir arı beyinin gururuyla dinleniyordu. Alpaslan dinlenmiş bir özlemin huzurunu duydu; rahat, göğsü geniş bir tebessümle güldü.
Sayfa 262Kitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.