Ne demiş şair:Bal rengi harelerinde beni yıkıp geçen parıltılar var,ne derin.Kalbimi sarsan suretinde ne eşsiz gözlerin”
Işığa yalnızca sönmeye başladığında ihtiyaç duyarsın
Güneşi yalnızca kar yağmaya başladığında özlersin
Onu sevdiğini ise yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın
“Ben seni uyardım,cehennem ateşi,olamayız dedim ama sen dinlemedin. O halde ikimiz de senin yüzünden yanacağız!”