Eserlerinde takındığı nesnellik sebebiyle özne olarak kendisini hep saklayan Foucault, bu defa tam aksine bir yazar olarak kendisini, hoşuna giden bir tehlikenin içine atmaya karar veriyor. Bonnefoy ile yaptığı söyleşide, kendisine yönetilen şahsi soruları dürüstçe cevaplarken, bir bakıma güle oynaya kendisiyle çelişiyor. ⠀ ⠀ Basın toplantılarındaki konuşmacıların dikte eden konuşmalarını yıkması ve Platoncu diyaloğun günümüze uyarlanmasını planlaması elbette bizi şaşırtmamalı. ⠀ ⠀ Roland Barthes’in yazar ve yazman ayrımına katılarak kendisini yazman olarak gören Foucault, gayet doğal ki yazma eylemini üretime değil tüketime dahil eder. Bireyi mutlu etmesi ve yazarın öznelliğinden korkması gibi kaygılarla yazı baştan sona bir tüketimdir. Fakat bu tüketime alışan birinin anlamsız olsa da kaçması da imkansız gibidir. ⠀ ⠀ Raymond Roussel gibi nevrotik ya da şizofren olduğu düşünülen birinin nasıl önemli edebi eserler ortaya koyduğu irdelerken; yazarın zihinsel durumunu bir kenara koyarak sosyolojik ve iktisadi bir betimleme ortaya koyar. Bir deli (!) olarak Raymond Roussel’i kıskaca almış Foucault’nun Ölüm ve Labirent adlı kitabını ilerleyen günlerde okuyup buraya taşıyacağım.⠀ ⠀ Kitap bir filozof, teşhisçi, yazman ve özne olarak insanın dil, yazı ve konuşma üzerine yol gösterici noktalarıyla tatmin edici. İşaret ettiği dipnot kitapları, tabloları ve isimleriyle de gayet hoş bir rehber.

Güzel TehlikeMichel Foucault · Metis Yayınları · 2013191 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.