Arthur Schopenhauer bu yapıtında isminden de anlaşılacağı üzerine Rahat bir yaşam sürme sanatından söz ediyor. Kitabın başında Chamforttan aldığı aforizma zaten kitabı özetler nitelikte. "Kolay şey değildir mutluluk, kendimizde bulmamız çok zor başkasında bulmamız imkansızdır" Kişinin mutluluğunun "neye sahip olduğuna" veya " neyi temsil ettiğine" (başkalarının bireyselliğinde kendi tasarımı) bağımlı olmadığını, kişinin mutluluğunun ancak kişinin "ne olduğuna" yani kendisine bağımlı olduğunu söylüyor. Bu bağlamda kendimizde neye sahip olduğumuz - ki bu kategoriye çok fazla şey giriyor örn: sağlık, güzellik, zeka, karakter, mizaç, yetişme tarzı , güç, kuvvet - mutluluğumuz konusunda daha ön planda ve daha etkili. Diğerleri dolaylı olarak bizi mutlu eder mesela saygın bir kişilik olmanız size saygı ile davranılmasıyla sizi mutlu eder ve etkiler ama asıl amaç değildir. Asıl amaç edinilmemelidir. Başkasına bağımlı olmadığımız ölçüde kendimizde mutluluğu bulabiliriz. "Mutluluk kendi kendine yetenlerindir" der Aristoteles. Kendi iç huzurumuzu ve mutluluğumuzu ancak kendi içimizde bulabiliriz. Her insan kendi bireyselliğini yani öznelini yaşar. Bu yüzdendir ki yaşadığımız dünya kişinin tasarımına ve bireyselliğine bağlıdır. Bir olay bir başkasını derinden etkiliyorken, benim için çok komik olabilir. Epiktetosun dediği gibi "insanı yaralayan olayların kendisi değil olaylar hakkındaki düşünceleridir" Karamsar bir insan bardağın boş tarafıyla meşguldür. Diğeri dolu tarafıyla mutluluk duyar. Bunun böyle olmasının sebebi de doğadır yani yazgıdır. Doğuştan gelir ve kimi insanlar optimistken diğerleri pesimistlerdir. Nasıl ki bir hayvanın hareket kabiliyeti belirlenmiş, bir insanın da zeka kabiliyeti belirlenmiş ise ne kadar mutluluğu duyumsayacağımız da kendi içimizde sınırlandırılmıştır. Yani şöyle ki büyük bir mutluluğu duyumsayacak zekaya kapasiteye sahip değilsek dışarıdan gelen her sevince karşı duyarsız olur, anlayamayız. Bir eşşeğe ne kadar espri yaparsan yap veya onu saraya koyarsan koy eşşeğin mutluluğu belirlenmiştir ancak karnını doyurarak ve üreyerek mutlu olur. vs vs Schopenhauer bu kitabında gerçekten her konuya uçtan uca değiniyor ve söyledikleri ne kadar acı da olsa bize gerçeği sunuyor. Nietzsche'nin bir kitabı için söylediği gibi "bu kitap herkes ve hiçkimse için" herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum. Özellikle yaşlılığa yelken açmış 30 yaş üstü her birey bu kitabı okumalıdır. Tutkuların yoğun olduğu hazzın ve acının yoğun yaşandığı gençlikte okunması daha iyi olacaktır fakat Schopenahuer'in dediği gibi bu kitaptaki çoğu hakikati gençlikte samimi bir şekilde kabullenmek gerçekten zor. Okurken sık sık sayfalar tekrar okunmalı, not çıkarılmalı hatta mümkünse ikinci bir kez daha okunması gereken bir kitaptır. "Olan her şey olmak zorundaydı"

Yaşam Bilgeliği Üzerine AforizmalarArthur Schopenhauer · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20197bin okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Apeiron