Hiç olmazsa unutmamak isterdim!
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalnız bırakmayın beni hâtıralar!
Az yanımda kal çocukluğum,
...
– Doğduğum ev! Rahatlayacak içim, duysam
Bir tek kapının sesini.
...
Açılın, açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar.
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
Yalnız hatırlamak, hatırlamak istiyorum.
Nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün,
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp her şeyi nereye gidiyorum?
...
Ah, nasıldı yaşamak?
| Geçen Zaman, 1941
Sayfa 17 - Can Yayınları
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.