Merhabalar. Bu defa, eserimiz yakın zamanda kaybettiğimiz değerli yazarımız Adalet Ağaoğlu'ndan: Ölmeye Yatmak. Dar zamanlar üçlemesi olarak bilinen serinin ilk kitabı olan, Ölmeye Yatmak; genç Türkiye'nin bir nevi kaybolmuş neslini tüm tarafsızlığı ve çıplaklığıyla gözler önüne seriyor. Üçlemenin diğer iki kitabı ise, sırasıyla ''Bir Düğün Gecesi'' ve ''Hayır''. Ben diğer iki eseri de okumak için sabırsızlanıyorum. Gelelim Ölmeye Yatmak'a, kitap biz okuyucuları, küllerinden yeniden doğan genç Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk yıllarına bir yolculuğa çıkarıyor. Hitler'in yavaş yavaş nazizimi uygulamaya giriştiği, Avrupa'nın savaşa hazırlandığı, yoksul ve cahil Türkiye'nin Atatürk ilkelerini yanlış yorumlayıp üzerine gelen savaş ve ekonomik buhranlarla iyice kafasının karıştığı bir dönemde, evvelden küçük bir ilçeye konuk oluyoruz. İlk olarak, bu ilçede idealist Dündar öğretmenin, öğrencilerinin muasır medeniyetlere yakışır insanlar olması için, içlerinden okumaya hevesli, zeki çocukları, onların ailelerini de karşısına alıp gerekirse zor kullanarak okumaları amacıyla büyükşehire göndermek için giriştiği mücadelesini görüyoruz. Ardından binbir güçlükle büyükşehire giden, birbirinden farklı ekonomik yapıya sahip aile çocuklarının ama bir o kadar da birbirinin aynı ailelere sahip olan bu çocukların nasıl da okumak için mücadele ettiklerini görüyoruz. Bu kafası karışık ülkenin, genç dimağlarının arada kalmışlıklarını görüyoruz. Hepsi de ülkeye yararlı bir genç olmak için çırpınırken bir taraftan birey oluşlarını tamamlayamamalarını izliyoruz hüzünle. Hepsinin aklındaki tek ortak payda Atatürk'e, Türkiye'ye yakışan okumuş insanlar olmak. Ama hiçbiri çocukluk, ergenlik hatta ve hatta erginlik nedir bilememenin getirdiği boşlukla, ileride bir şekilde karşı karşıya gelirler. Bu karşılaşmayı da daha çok Aysel'de izleriz. Aysel, küçüklükten beri sadece okuyup Atatürk'e yakışan batılı bir kız olmak ister. Bu uğurda, anne ve babasıyla da birçok münakaşa yaşayan Aysel sonunda isteğine ulaşır. Okur, hatta öyle iyi okur ki yurt dışına bile gönderilir. Aysel, okumuştur amacına ulaşmıştır ama hala olmamışlık ve eksiklik duygusu tüm benliğine sarılıdır. Ve bir gün öğrencsi Engin ile münasebeti sonucu bu kaybolmuş benliği, kadın oluşu, insan oluşu en önemlisi de kendi oluşu birden baskılandığı yerden çıkar. Aysel bu karmaşa karşısında ne yapacağını bilemez, ortaya çıkan tüm bu duyguları nasıl yöneteceği karşısında kara cahildir. Ve tam da bu anda ölmek ister. Bilinçsiz bir halde kendini bir otel odasına atar ve oradaki yatağa çırılçıplak uzanarak 'Ölmeye Yatar'. Kitap dili sade, okumaya başladığım an fotoğraflardan gördüğüm o eski Ankara sokaklarında buldum kendimi. Ankara'nın o kendine has havası burnuma geldi her satırda. Her ne kadar ben bu dönemlerden çok sonra gözlerimi açsam bile, her şey ve herkes çok tanıdıktı. Bunda tabii ailemin anlattığı eski hikayelerin de çok etkisi var. Onların anlattığı birçok öykü bu sefer başka kimliklerde karşıma çıkmıştı. Bu nedenle Aysel'le, Ali'yle, Aydın ile aslında çok önceden hikayelerde karşılaşmıştım. Okumak için insanların ne denli zorluklara katlandığı, insanların yaşamak için ne zorluklar çektiği; şekerin, unun, tuzun karne ile alındığı o dönemlerin hikayeleriyle büyüdüğüm için çok tanıdıktı her şey. Belki de bunda yazarla hemşehri olmamızın da bir etkisi vardır. Bu nedenle Aysel, Aydın, Ali, Behire, Semiha aslında hepsi şu an etrafımda, annem, babam, komşumuz olarak. Yazar tarz olarak Oğuz Atay ile benzeşmekte satırların karmaşıklaştığı o anlarda bu fikrim daha da keskinleşti. Ama ben genel olarak beğendim. Bir de Aysel ile Adalet Ağaoğlu'nun aynı kişi olduğunu hayal ettim sürekli. Bazı kitaplarda bunu bilirsiniz, yazar aslında orada bir kahramandır, bunu o yazarın kim olduğunu bilmeden bile anlarsınız. Ben de satırlarda sık sık Adalet Ağaoğlu'nu gördüm. Okumanızı tavsiye ederim. Okuduğunuz için teşekkürler. Benim puanım 9/10.

Ölmeye YatmakAdalet Ağaoğlu · Everest Yayınları · 20194,279 okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gökçen