Evrimin zekâya büyük yatırım yaptığı insanın var oluş süreci problemli ötesi olmuştur. Duygular, düşünceler, ruh hali sürekli değişim halinde. Bir arabayı hem kullanıp hemde geliştirmeye, tamir etmeye çalışmak ne kadar zorsa bizimde durumunuz budur. Birgün arkadaşın birisine "hayat seni denize atmış, boğulmadan yüzmeyi öğrenmeye çalışıyorsun. Bu zor durumda kendine iyi davranman gerekir" dediğimde insan hem güler hem nasıl ağlar şahit oldum. Bin tane psikolog bazen hikaye, bir lambayı yakmak kör düğümü çözebilir.
Ne diyorduk var oluş süreci, yani kalıcı şekilde varlığını hissedebilme, bilincinde olmak. Eskiden hayranlık duyduğum sanatçıları her zaman mutlu sanırdım. Burunlarının asfalta sürttüğü zamanların çok olduğunu sonradan öğrendim. Sıradan olanlar için de spor sahaları vat. Şampiyon olabilmek İçin mutlaka var olmak gerekir, değil mi? Çılgın duygu seli içinde zaten herşey kaybolup gider, sorulara gerek kalmaz. Geçici çözümler hep gizli yada açıktan desteklenirken kalıcı olan düzenin işine gelmez. Toplumun birey üzerindeki hakimiyetini kaybetme tehlikesi göze alınamaz. En fazla düşünüyorum öyleyse varım de, ama düşünmediğin zamanlarda ne olacağından sakın bahsetme.
Diyelim herşeyi yazdım, sende okudun. Endişe edilecek yine birşey yok. İçinde yaşadığın hayat nasılsa onları öğütüp sindirecek, yine herşey eski hâline gelecek. Bu yüzden ikincilere ödül olduğunu asla düşünme..
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.