Bu kitab Dostoyevskiden okuduğum yedinci roman oldu ve Dostoyevskinin ilk romanı olmasına rağmen ilk defa bir eseri özellikle sonlara doğru beni fazlasıyla duygulandırıp, kalbimi derinden etkiledi. Kitab yoksulluğun ve sırf yoksulluk yüzünden insanların size karşı davranışlarının insanı manevi olarak ne kadar etkilediğinin bir örneği...
Kitap bir memurla, uzaktan akrabası olan bir kızın mektuplaşmasından ibaret. Bir-birleriyle mutluluklarını, kederlerini, yaşantılarını, yoksulluğun getirdiği üzüntülerini, dertlerini paylaştıkları mektuplaşma...
Ve kitabda okuyucuya verilen çok sayıda mesajlar da vardı ve ben okumakta geç kalmışım.