Artık bunu düşünme küçüğüm… Yarın, bir güzel yarın, başka arzular, başka heyecanlarla, bir demirli kapıdan çıkmayı, artık bir sinemayı, bir takım kötü resimlerin birbirini manasız takip etmesini seyretmek için gurbette bir askerin don ve gömleğine muhtaç olmadığını düşün.
Küçük gazeteci çocukların heyecanlı seslerle nasıl zevkle gazete sattıklarını, gece yarıları evlerine büyük erkek vakarıyla döndüklerini, analarının onları şefkatle ve gururla karşıladıklarını düşün.
Yatağında ne çamaşır ipleri seni boğazlayacak, ne başkasının pardösüsü omuzlarını ısıtacaktır. Oradan senin insan olarak, pişman olarak çıktığını görmek için dul ananla beraber, ah onun da bu işte biraz kabahâti vardır: Sana fazla yüz vermiştir, biraz daha küçükken senin anaca dövmesini bilmemiştir hepimiz seni bekliyoruz çocuğum…
Yalnız ve yalnız yaptıklarına pişman ol kâfi. Yüzünün rengi bir haftada yerine gelir. Uykuların düzelir, rüyanı hiçbir korkunç hayalet kirletemez. Ah o çamaşır ipleri…’
Sayfa 24 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.