Düşünüyorum da gönül ikliminde dört mevsimi de görmüşüm.
Ben ki;
Mecnun’la
Ferhat’la yarışmışım
Nice sırlar düğümleyip
Kırklara karışmışım.
Ne çok ağlamışım ben
Ne çok gülmüşüm
Ve
Ne çok yaşamışım
Ne çok ölmüşüm…
Şimdi hüznün istilasında tüm bedenim. Yağmur bekleyen bir kent gibiyim. Yalnızlığın, ıssızlığın, terk edilmişliğin tortusu
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.