Son yirmi dört saattir, diyorum kendi kendime,karanlık, dev gibi bir duygu selinin ortasında, sen bir girdabın, durgun suyun içine sığınmış gizleniyorsun. Durgun bir suyun içine hapsolmuşsun. Koca bir sel dalgasının yanı başında, bir girdabın içinde fır dönüyorsun, yük hafifletmek için denize atılmış bir ağırlık gibi. Bu uzun müddet böyle devam edemez, diyorum kendi kendime. Asla göğüsleyemediğin bir
dalga. Ya da belki hayatın boyunca hep böyleydi. Hayatın boyunca karanlık, dev bir dalganın yanındaki sığlığa sığınmışsın.