Güneşin doğduğu, Şems hazretlerinin Hakk'a kavuştuğu yerden yazıyorum kağıtlara. Gel diye değil, olduğumu hissetmek için. Sana değil, aslında kendime yazıyorum ya da beni anlatanlara. Dünyayı silip ayrışımı ispatı için. Bu cesedin içinde aşktan başka bir şey kalmadığının ilanı için. Bu yangın bendeki o nefsi yaktı, küllerini rüzgâr savurdu Seyyah'ım. Bırak bu bedenler çeksin acıyı, seçimimiz nefsimiz için değil Allah için olsun.
Öyle işte, insan alışıyor her şeye. Sevmeye bile alışıyorsun da, sevdiğini unutmaya alışamıyorsun işte.
Sayfa 177Kitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.