Eski Kelimeler ve Zamansal-Kültürel Uçurum
Yabancı eleştirmenlerin kaleme aldıkları saçma kitaplardan da bildiğimiz üzere, yabancı edebiyatı kavramak neredeyse imkansızdır; buna karşın son derece cahil kimseler yabancı -hatta ölü- dillerde yazılmış şiirlerden büyük keyif aldıklarını ileri sürer. Aldıkları keyif olsa olsa yazarın niyetiyle hiç örtüşmeyen bir şeyden, hatta kendisine atfedildiğini bilse mezarında ters döneceği bir şeyden ileri gelir. Kendi kendime "Vixi puellis nuper idoneus"* sözünü mırıldanırım ve "idoneus" kelimesinin güzelliğini duymak için bunu beş dakika boyunca art arda tekrarlarım. Gelgelelim aradaki zamansal-kültürel uçurumu, kırık dökük Latincemi ve doğru Latince telaffuzun bile bilinmediğini göz önüne alacak olursak, sevdiğim etkinin Horatius'un elde etmeye çalıştığı etkiyle örtüşmesi mümkün müdür? Bir resmin güzelliği karşısında, ressamın fırçasından çıktıktan 200 sene sonra o resmin üzerine yanlışlıkla sıçrayan boyalar yüzünden büyülenmemden farksızdır bu.
*Horatius'un odlarından birinin ilk dizesi: "Şimdiye kadar kızlarla iç içe yaşadım."
Sayfa 44 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.