Son
Delinse yer; çökse
gök; yansa, kül olsa dört yan Yüce dileğe doğru yine yürürüz
yayan. Yıldırımdan, tipiden, kasırgadan yılmıyan; Ölümle
eğlenen tunç yürekli Türkleriz!... Bu türkü hâlâ göklerde çınlıyor.
Kür Şad ve kırk arkadaşı, aylı kızıl bayrağı bekliyerek hâlâ
ufukları gözlüyor…
Sayfa 412 - 13 nisan 1946,saat 21.Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.